Dinsel Avlar:

Dinsel Avlar: 

Eski Türkler'de en çok özen gösterdikleri avlar dinsel avlardı. Küçük ilde, dört yönün totemlerine ve merkezin totemine aynı türden totem kurban etmek gerekirdi.
1. Doğunun totemi  : Koyun
2. Güneşin totemi  : Kuş
3. Batmın totemi  : Köpek
4. Kuzeyin totemi  : Domuz
5. Merkezin totemi : Tibet öküzü.

Bu totemler Tsin dininin totemleridir. Tsin Türkleri yılda
beş kez mevsimlerde din benzerliği için bu totemlere sürgün avlarım yaparlardı: Bunlar için büyük benzerlik şölenleri yaparak boy ya da il birlikte yerlendi. Orta il de Kun ilinin devamıydı;
Kunlar'ın devamı olan Oğuzlar'da da altılı örgütü ve altı adet avcı kuştan oluşan altı totem ile merkeze alt Tibet öküzünden oluşan genel totemi görüyoruz. Tibet öküzüne sığır adı verildiği
için, eski Türkler sürgün avına da sığır derlerdi. Sürgün avma değer vermek Uzak doğu uygarlığı dönemine özgü değildi.
Şelçuklular’ın, Osmanlılar'ın, Cengizliler'in, Timurlar'm, Akkoyunlular'ın devletlerinde sarayın yetkin avcı örgütüyle okçu örgütü vardı.
Kâşgarh Mahmut diyor kl: "Okçuluk eski Türkler'de ve özellikle genç tiginlerde çok ilerlemişti. Genç tiginler at üzerinde oku hem ileri, hem geri atabilirlerdi.

Kaynak
Ziya Gökalp - Türk Uygarlığı Tarihi
sh :264